به گزارش سازش خبر هوادار به عنوان یار دوازدهم تیم های فوتبال محسوب می شوند و این هواداران هستند که به بازی فوتبال هیجان و به بازیکنان انرژی می دهند تا یک بازی باکیفیت و هیجانی تری انجام دهند.

وقتی فردی هوادار یک تیم می شود، تحت هر شرایطی در سختی و شادی با آن تیم هستند . با یک تیم شادی می کنید و با یک تیم گریه در سختی ها همراه تیمشان هستند و یک همدلی بین تیم و هواداران است که در شادی و غم شریک هستند.

اما در رفسنجان‌ در چند سال اخیر شاهد کاهش حضور هواداران و حمایت یار دوازدهم در ورزشگاه خانگی مس هستیم و همین عامل سیروس پورموسوی بعد بازی با اسقلال خوزستان از نیامدن هواداران به ورزشگاه و عدم‌حمایت تیمشان در روزهای حساس پایلن لیگ گله کرد.

اما رفسنجانی ها که ورزشی هستند و عاشق فوتبال چرا در دوسال اخیر حضور هوادارانی که در تیم در لیگ یک بود پرشور بود اما در لیگ برتر حضور ندارند و حمایت نمی کنند و برایشان فرقی نمی کند که تیم چه نتیجه می گیرد و چه جایگاهی دارد.

عواملی که هواداران رفسنجانی را به ورزشگاه نمی آیند را میتوان:

۱) تیم مس رفسنجان در لیگ شاهد حضور پر هواداران بود و این شور و هیجان تا دوسال اخیر ادامه داشت اما اتفاقی در باشگاه و فضای مجازی و رسانه ای رخ داد که باعث ناامیدوی هواداران شد از شنیدن خبر انتصاب یک فررند سیاسی بدون تخصص ورزشی به عنوان مدیرعامل ؛خبر انتصاب ژن خوب و سیاسی از اینکه ورزش را با سیاست همراه شد گله مند شدند.

۲) استفاده از مشاوران ؛مدیران ؛ عکاسان؛مدیران رسانه و… که غیر بومی بودند و هستند که کم توجهی مدیران باشگاه به رفسنجانی ها؛ در دوره مدیریت اسبق و سابق و فعلی هر روز شاهد خبرهایی هستیم که دوست و رفیق و آشناو… به باشگاه می آیند و قرارداد میلیاردی می بنندد و می روند اما به رفسنجانی ها هیچ توجهی نمی شود در هیچ دوره ای خبر از بومی ها نیست و تیتر خبرها هم گله مند از این انتصاب ها و هواداران هم‌ ناامید از این چنین مدیریت ها به قول برخی هواداران ما بریم تشویق کنیم و غیر بومی ها میلیاردها پول به جیب بزنند!!!

۳) اسکان و تمرین تیم در تهران ؛ وقتی تیم در کل فصل در تهران است و یک روز قبل بازی می آیند و روز بعد بر می گردند. بازیکن و سرمربی در شهر رفسنجان حضور نداشته و با مردم و جوانان رفسنجانی روبرو و همکلام نشده و از خدمات شهر رفسنجان استفاده نکرده و کل فصل در تهران با پول مردم رفسنجان خانه کرایه کرده و تفریحاتش با پول مردم رفسنجان در تهران خرج کرده و تهران تمرین کرده و هوادار در روزهای تمرین کنار تیم نبوده و با بازیکنان اُنس نگرفته در زمان بازی هم به ورزشگاه نمی آید و معتقد است بنام و پول رفسنجان بکام و خرج تهران

۴) رسانه و روابط عمومی ؛روابط عمومی باشگاه با تولید محتواها و اخبار و تصاویر و کلیپ های هیجانی حتی از حضور هواداران در سالهای گذشته و شور هیجان در فضاهای رسانه ای می تواند کمک حال خوبی برای رویش مجدد حضور هواداران به ورزشگاه باشد و که متاسفانه در این چند سالی که حضور هواداران در حال ریزش بود هیچ ایده و برنامه ای تدارک دیده نشد.

۵) روابط عمومی باشگاه می تواند برای جذب هوادار با برگزاری قرعه کشی در بین هواداران با جوایز نفیس و اهدا لباس تیم با امضا سرمربی یا بازیکنان معروف تیم مانند حامد لک ؛ برنامه ریزی برای حضور یک خواننده قبل از برگزاری بازی به عنوان یک جشن یا موسیقی زنده و… که باعث جذب مجدد هوادار به ورزشگاه و آشتی هوادار با تیم شود.

۶) فضای تبلیغاتی شهری که می تواند رنگ و بوی از فوتبال و هواداری کم است که باز بر می گردد به روابط عمومی باشگاه که در ابن بخش در این سالها ضعیف عمل کرده است.

۷) کانون هواداران؛ مهمترین رکن اصلی بخشی هواداری کانون هواداران است در بخش هوادارای باید کار رسانه ای فعال در بخش عکاسی؛ تولید محتوا ؛ شعارها ؛ نوع تشویق ها و… قوی کار شود و باید در فضای رسانه ای حرفه ای کار شود.

۸) نتایج ضعیف و کیفیت پایین بازی و بازیکنان و نزدن گل و شادی نکردن هواداران و عدم توجه بازیکنان در پایان بازی با نرفتن بازیکنان و تشکر و قدردانی از هواداران در پایان بازی به هوادارانی که در سرما و گرما آمدند اما بی مهری دیدند و دفعه بعد از آمدن منصرف شدند.

اما باهمه ای این موارد و موارد های دیگر مهمترین دلیل را می توان اسکان و تمرین تیم در تهران ؛ هزینه های میلیاردی که از رفسنجان برای تیم در تهران و افراد غیر بومی و بی توجهی به رفسنجان و افراد رفسنجانی هزینه می شود مثال زد.

امیدواریم نماینده و مسئولان شهرستان برای جلوگیری از سقوط ؛برای آینده مدیریت باشگاه و برای جلوگیری از مشکلاتی که به مشکلات باشگاه اضافه خواهد شد چاره ای بیاندیشند و افرادی دلسوز که دلشان برای شهر و تیم رفسنجان بسوزد نه برای پر کردن جیب دوستان و آشنایان غیر رفسنجانی که اگر به همین روش پیش برود در آینده نامی از رفسنجان در فوتبال حرفه ای کشور دیده و شنیده نخواهد شد

به قلم مجتبی نقی زاده