به گزارش سازش خبر ؛ سی و ششمین جشنواره تئاتر استان کرمان در حالی برگزیدگان هیئت داوران را شناخت که برخی اهالی تئاتر به نحوه انتخاب و داوری آثار نقدهای جدی داشتند‌.

عدم تماشای کامل اثر، انتخاب سلیقه‌ای آثار برگزیده، انتخاب سفارشی آثار، انتخاب اثر بر اساس پیش‌فرض‌هایی قبلی که برای داوران به وجود آمده، عدم تمرکز داوران و اهمیت ندادن به تکلیف خود، حذف تعمدی برخی هنرمندان، اعمال سلیقه‌ی دبیر جشنواره بر انتخاب آثار و… از جمله نقدهایی بودند که این روزها در رسانه‌های استان نسبت به این دوره از جشنواره به چشم می‌خورد.

پیش از این خبرگزاری فارس انتقاداتی به نحوه‌ی ارزشیابی و صدور مجوز تئاتر در کرمان و حتی در کشور منتشر و در آن به آفت بزرگی اشاره کرد که بر اساس آن، برخی نمایش‌هایی که در پلاتوها و با مجوز قانونی اجرا می‌شود، چیزی نیست که در بازبینی و در حضور اعضای محترم شورای ارزشیابی و نظارت بر تئاتر اجرا شده و بر مبنای آن مجوز صادر شده است.

در عمل، تئاترهای متعددی اخیراً اجرا شده‌اند که نسخه‌ی بازبینی و ارزشیابی آن‌ها با نسخه‌ی اکران شده در مقابل مخاطب، زمین تا آسمان فرق داشته‌اند.تئاتر در حالی مجوز گرفته که چنان‌چه همان ارزیابان در اجرای عمومی پای آن بنشینند، مجوزی برای آن صادر نخواهند کرد. در عمل برخی تئاترها دو نسخه دارند؛ یکی برای مجوز و یکی برای نمایش.اکنون که صدای اهالی تئاتر به انتقاد بلند شده، جا دارد این سوالات مطرح شود که مگر نه این‌که وظیفه‌ی نظارت بر اجرای نمایش بر عهده‌ی کارشناسان این حوزه در ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی است؟! اگر چنین است، چرا این روند تا کنون اصلاح نشده و چرا این اتفاق ناخوشایند در حال رقم خوردن است.اگر بخشی از این وظیفه بر عهده‌ی شورای نظارت و ارزشیابی نمایش است، باز همان سوال قبل تکرار می‌شود که اولا آیا نظارتی وجود دارد و دوما، نتیجه‌ی این نظارت به کجا ختم شده؛ در حالی که درب هنوز بر همان پاشنه می‌چرخد.

نکته‌ی مهم دیگر اما چگونگی‌ حمایت صنایع از این هنر است. حمایتی که با خطی برجسته در پوسترها و خبرهای مرتبط با جشنواره بیان می‌شود و میزبانی جشنواره در شهرهای محل استقرار حامیان، گویای برخی دلایل آن است. سوال اساسی در این زمینه، این است که میزان حمایت صنعت مس کشور و نیز مجموعه‌ی عظیم گل‌گهر و امثالهم از هنر تئاتر در سنوات اخیر چه قدر بوده و چگونه می‌شود به صورت شفاف به جزئیات آن دست پیدا کرد.

آیا این حمایت‌ها که موجب تمرکز فعالیت تئاتر در چند شهر محدود شده، بیش از آن‌که حمایت از چند گروه برنده باشد، حمایت از ترویج تئاتر و توسعه‌ی زیرساخت های هنر نمایش در کل استان و نیز کشور به شمار می‌رود؟باید در نظر داشت پاسخ به این سوالات نباید اتکا به چند سند و توافق‌نامه‌ی بین دستگاهی باشد، بلکه باید به صورت دقیق و با ذکر مصادیق پاسخی مطرح شود که مورد تایید گروه‌های تئاتر و فعالین این حوزه نیز قرار بگیرد.

به نظر می‌رسد آن‌چه تا کنون منتقدین تئاتر در شهر و استان کرمان مطرح کرده‌اند، انتقاداتی بوده علیه یک گروه خاص که قصد دارند تئاتر و هنر نمایش در سلطه و چنبره‌ی خودشان بماند و بخش اعظم آورده‌های مالی و حمایت‌های صورت گرفته تحت عناوین مختلف در همین حلقه‌ی تقریباً قدرتمند پخش و توزیع شود.شاید ورود دستگاه‌های نظارتی بتواند بخشی از این سوالات را پاسخ دهد، اما مطالبه‌ی اهالی تئاتر و متخصصان و حتی مخاطبان این هنر ارزشمند به مراتب اثر بیشتری در شفاف‌شدن موضوعات و حل مشکلات تئاترخواهد داشت.