به گزارش سازش خبر مجید کهنوجی شهردار رفسنجان در مراسم تجلیل از اصحاب رسانه شهرستان رفسنجان در جمع اصحاب رسانه گفته بود: از جمع اصحاب رسانه حاضر در جلسه هیچ گلایه ندارم و خداقوت می‌گویم. انصافاً با انصاف بودند و دنبال حاشیه نیستند. اما برخی رسانه ها با تمام قوا به میدان آمده‌اند و هنوز هم قضیه را رها نکرده‌اند، حتی پیش رئیس جمهور هم رفته‌اند و آنجا می‌گویند دولتمردان شما در رفسنجان از ما شکایت کرده‌اند.

شهردار گفت: با افتخار می‌گوییم جای قلدری تمام شده و شما اصحاب رسانه را خراب می‌کنید. این افراد چهره کسانی که به‌عنوان پیشانی جهاد تبیین فعالیت دارند را مخدوش می‌کنند. شما با نقاب خبرنگاری(خبرنگار نما) هر کاری می‌خواهید انجام می‌دهید و با افتخار می‌گویم امروز در این جلسه جای این افراد نیست شما (خبرنگارنماها) چهره خبرنگار را خراب کرده‌اید!!!

اما جناب شهردار خبرنگار نما کیست؟؟؟

در چند سال اخیر، خبرنگاران رسانه‌های مختلف تحت تأثیر اوضاع نا به‌سامان اقتصادی شدند و همچنین سیر صعودی و بدون توقف قیمت‌ها و کاهش توان خرید در بین اقشار مختلف مردم از جمله قشر کم برخوردار خبرنگار، روالی تحت عنوان جذب و به‌کاری گیری اهالی رسانه توسط ادارات مختلف در بخش‌هایی همچون روابط عمومی استفاده شد که این باب، رفته رفته تبدیل به مسیری برای خروج از رسالت اصلی اهالی قلم، قلمداد شده است.

در شهر رفسنجان که پیش از این رسانه دارای منزلت، وجاهت و جایگاه مناسبی در بین شهروندان بود، اخیراً عده‌ای تحت تأثیر از فضای رسانه و با شناخت منافذ موجود برای نزدیک شدن به مسئولان و دستگاه‌های مختلف برای رسیدن به اهداف فرا رسانه‌ای، راهی آسان‌تر و تسهیل یافته‌ای همچون رسانه را برای رسیدن به اهداف خود با عضویت افتخاری و یا اجباری در یک رسانه و یا راه‌اندازی یک رسانه محلی (که نیازی هم به فعالیت مستمر آن احساس نمی‌شود) سعی در یافتن جایگاهی در جوامع شهری و در بین مسئولان و دستگاه‌های مختلف داشته‌اند که حضور این افراد در مناسبت‌های مختلف، باعث دلسردی و رنجش زحمت‌کشان واقعی این عرصه شده است.در این بین، حتی به کرات دیده شده که خبرنگاران واقعی که رسالتی جز اطلاع‌رسانی را بر دوش خود نمی‌بینند، گاهاً از دید و اذهان عموم و دستگاه‌ها دور مانده و به جایشان، «خبرنگارنماها»یی که فرصتی مناسب برای جولان خود یافته‌اند، در مراسم‌ها و مناسبات ها، نشست‌ها، عکس‌های دسته جمعی با مسئولان و یا مجامع مختلف اعلام حضور می کنند، حال اینکه توان مخابره یک خبر هم در وجود شان یافت نمی‌شود، چندان هم اهمیتی برایشان و مسئولان مرتبط ندارد و ملاک فقط تعریف و تمجید از این دسته از مدیران به شمار می رود.

حال با آسیب شناسی اقدامات و اهداف این افراد که با به بازی گرفتن نام «خبرنگار» و به سخره گرفتن رسالت مقدس قلم، سعی در یافتن جایگاه، امتیازات مادی و فرصت‌های اقتصادی برای خود هستند، قصد داریم تا برخی ویژگی‌های این افراد را بیان کرده تا شاید بتوان حضورشان را در فضای مسموم امروزی رسانه هویدا تر جلوه داد.

خبرنگار، یعنی کسی که به معنای واقعی  توان مخابره، تولید، پوشش و تشریح وقایع را دارد و با زیبایی گفتار خود، بتواند در استمرار قداست قلم بکوشد، حال اینکه برخی از این افراد اخباری را که در حمایت از سازمان‌ها منتشر می‌کنند و پس از مدتی همان اخبار را به همراه یک برگ صورتحساب ، تحویل روابط عمومی دستگاه مربوطه می‌دهند تا بتوانند از این حیث نیز به درآمدی دست یابند، باید نامی برای اینگونه اقدامات چنین افرادی، پیدا کرد.

خبرنگار، به عنوان رکن چهارم دموکراسی، باید همواره پل ارتباطی میان مردم و مسئولان باشد، نه اینکه تمام سخنان یک مسئول را در قالب خبر، به خورد اذهان عموم داده و به پاس تشویق وی از سوی مدیران، همواره در کنارشان مشغول عکس گرفتن با مسئولان و انتشار آن در فضای مجازی به نشانه « حس افتخار در کنار یک مسئول بودن»، کند.

خبرنگار، باید فرد بی طرفی باشد، که هیچگونه وابستگی به هیچ دستگاه و مسئولی نداشته در صورتی که قرار بر انتقاد از مدیری به واسطه عملکرد ضعیف وی شد، بتوان او را به چالش کشید، اما در موارد متعددی مشاهده می‌شود، که افراد مورد اشاره همواره در صفحات مجازی منتسب به خود، مسئولان را برادر عزیزتر از جان خود نامیده و به عکس گرفتن با ایشان ابراز رضایت و افتخار می‌کنند و شاید در این اندیشه هستند که مردم، وی را فرد مهمی قلمداد می‌کنند که همواره در کنار مسئولان قرار دارد.

اینگونه افراد که همواره برای پوشش اخبار جلسات مختلف خبری دعوت می‌شوند تا نتایج جلسات را برای عموم اطلاع رسانی کنند، تنها حضور فیزیکی داشته و به واسطه فقدان علم لازم برای تهیه یک خبر، هیچگونه خروجی خبری از آنها در پس حضور مستمر آنها در برنامه‌های مختلف یافت نمی شود، ضمن اینکه گاهاً برای نشان دادن اهمیت کار خود، در پس ورود به هر جلسه، فوراً عکسی از حضور خود در آن نشست در صفحات مجازی منتشر می‌کنند که تعریف این اقدام، در انتهای بند پیشین آمده است.

اینگونه افراد، علاقه خاصی به حضور در نهادهای روابط عمومی دارند، به گونه‌ای که به طور همزمان در چند واحد روابط عمومی دستگاه‌های مختلف و یا ارگان های ورزشی در حال فعالیت هستند، گرچه هیچگونه خروجی یافت نمی‌شود، اما به زعم خود، جمع آوری چنین رزومه‌ای در آینده‌ای نه چندان دور، قطعا به کارشان می‌آید.«خبرنگارنماها» که به محض عضویت در یک رسانه سعی دارند به هر شکل ممکن، خود را در واحدی از یک یا چند نهاد جای دهند، در موارد متعددی، برای به دست آوردن چنین جایگاهی در روابط عمومی‌ها، گاهاً به استفاده از ابراز التماس و به‌کارگیری از روابط و ایجاد رانت نیز روی می‌آورند!اینگونه افراد، پیش از آنکه در اندیشه حفظ رسالت و شرافت کاری خود باشند، در اندیشه اعتلای جایگاه خود در بین مسئولان و به دست آوردن امتیازات مختلف از دستگاه های مختلف، از جمله استخدام، مبالغ مالی به عناوین مختلف و … هستند.

خبرنگار واقعی فردی است که اگر نسبت به اجرای یک رویداد و یا هر موضوع دیگری انتقاد دارد، نقد خود را در رسانه در قالب یادداشت و گزارش عنوان می کند اما خبرنگارنما در فضای مجازی شروع به پاسخگویی و بحث و تبادل نظر میکنند.

یکی از عواملی که باعث مشخص شدن میزان تسلط و مهارت خبرنگار واقعی می‌شود، نحوه پرسش او در نشست‌های خبری و کنفرانس‌ها به شمار می‌رود، ولی خبرنگارنما معمولا به جای سؤال و چالش کشیدن مسئولان ؛ به تعریف و تمجید مسئول می پردازد.اگر حقوق دریافتی، حق الزحمه، سودآوری یا مزایای تحریر خبر برای اقشار مختلف رسانه‌ای اندک و یا بسیار است، حاصل انتخابی است که این خود از پیش داشته است، پس باید در خاطر داشته باشیم که هیچ مسئول، دستگاه، ارگان و یا ارگان ورزشی این وظیفه را ندارد تا کمبودهای یک خبرنگار را در زمینه مالی جبران کند.

اینگونه افراد که «خبرنگارنما»، زیبنده‌ترین عنوان برایشان به‌شمار می‌رود، خبر را نردبانی برای رسیدن به اهدف خود گزیده‌اند که در عرصه قلم این اقدام به شدت مورد اکراه اهالی رسانه بوده و هست و باید با نفوذ چنین افرادی در رسانه‌ها همچون وجود آفت در مزارع، مبارزه کرد