به گزارش « سازش خبر »  مقام معظم رهبری ؛ انسان با خواندن شرح حال شهدا ابتهاج روحی پیدا می کند و حقیقتا لذت می برد لذا بنده هرچه کتب شهدا به دستم برسد مطالعه می کنم مطالب مزبور درسی برای همه ی ما می باشد که از آثار شهدا نهایت بهره را ببریم .

با توجه یه صحبت مقام معظم رهبری می شود فهمید ، باید از سیره شهدا که مانند یک گنجینه در اختیار ماست باید بهترین استفاده را برد در این نوشتار کوتاه قصد دارم نکاتی کوتاه اما بیاد ماندنی  در خصوص شهید حاج علی محمدی پور که به عنوان شهید شاخص کنگره شهدای کارگری کشور معرفی شده است بیان نمایم.

شهید حاج علی محمدی پور  فرزند جواد به سال ۱۳۳۸ در روستای دقوق آباد از توابع نوق رفسنجان دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۶۱ به استخدام شرکت ملی صنایع مس ایران در آمد و در امور ذوب مجتمع مس سرچشمه مشغول به کار شد . اما همزمان با سالهای آغازین جنگ تحمیلی دست از کار شست و به سوی جبهه ها شتافت و طی این سالها با مسئولیت پذیری و شجاعتی که داشت به فرماندهی گردان ۴۱۲ لشکر پیروز ثارالله منصوب گردید. این فرمانده  رشید سپاه اسلام پس از سالها مجاهدت و تحمل ترکشها و زخمهای فراوان در تاریخ ۱۹/۱۰/۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی شلمچه به خیل عظیم هم رزمان شهیدش پیوست و دعوت حق را لبیک گفت .

خاطرات شهید حاج علی محمدی پور از زبان حمید محمدی دوست و همسنگر او

ما با هم خدمت سربازی رفته بودیم . او انسانی بسیار فعال و مقرراتی بود و به نظامی گری هم علاقه وافر داشت. با هم به استخدام شرکت مس در آمدیم و او داوطلبانه به جبهه رفت. یک روز در عملیات کربلای یک پس از نماز صبح دیدیم حاج علی نیست. او بدون سلاح و هر گونه وسایلی به شناسایی منطقه رفته بود. ساعت سه بعداز ظهر در جاده صالح آباد مهران می رفتیم که یک نفر جلو ماشین دست بلند کرد. وقتی نگه داشتیم دیدیم که این فرد لبانش از تشنگی داغ بسته و سفید شده است و اصلاً شناخته نمی شد.از صبح راه رفته بود و منطقه عملیاتی را دور زده بود و تشنه و گرسنه سر تا پا خاکی شده بود. به او گفتم اسلحه ات کجاست؟ گفت اسلحه ما همین نفس ماست . ما در ماشین مقداری آب و غذا داشتیم و او دادیم خورد و کمی خالش بهتر شد شب نیز عملیات شروع شد و  در همان عملیات شهید محمدی پور زخمی شد.

فرازی از وصیت نامه شهید

شهید علی محمدی  پور به همراه برادرش در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسید این شهید بزرگوار فرمانده گردان غواص و حقیقتا یک عارف به تمام معنا بود ، در قسمتی از وصیت نامه ایشان  آمده است که وی حتی سرباز عراقی که او  را به  شهادت می رساند، می بخشد و او را از اولین کسانی که در قیامت شفا می کند قرار می دهد و می گوید که  اگر خداوند اجازه دهد حتما وی را  شفاعت می کنم .

این فراز از وصیت نامه شهید محمدی پور ، پند های بسیاری دارد این مطلب اوج حقانیت شیعه و انقلاب اسلامی ایران که تجلیگاه شیعه در جهان سراسر ظلم می باشد را نشان می دهد ، این مطلب را باید امپراطوری های خبری جهان که در دست نظام سلطه هستند گوش کنند و بدانند،  ایران اسلامی را که گاها به نقض حقوق بشر متهم می کنید چنین گهر ها و گنجینه هایی را برای معرفی به جهان اسلام دارد  .

این گنجینه های انسانی معاصر همان شهدایی هستند که امام راحل عظیم الشان «خیر و برکت » آنها را در تا قیامت« دارالشفاء » نام نهاده اند که حقیقتا هم همین گونه است و امروز مزار شریف این شهید در  _رفسنجان کرمان_ تبدیل به مکانی امن و محلی برای راز و نیاز و وسیله توسل به ائمه شده است .

امیدوارم که بتوانیم فرهنگ ایثار و شهادت را به نسل جوان امروزی که در معرض انواع تهاجمات دشمن است باشیم .

نویسنده :حسین باقری

منبع : کارگزاران کرمان